به گزارش اخبار نظام مهندسي ،مهندس سيدمحمد بهشتي‌شيرازي، فارغ‌التحصيل كارشناسي ارشد معماري از دانشگاه شهيدبهشتي و رئيس پژوهشگاه ميراث فرهنگي سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري، عضو شوراي عالي ميراث فرهنگي و گردشگري و رئيس كميته ملي ايكوم ايران و عضو پيوسته فرهنگستان هنر است.لزوم توجه به تنوع محيطي در نظام ساخت و ساز

لزوم توجه به تنوع محيطي در نظام ساخت و ساز

لزوم توجه به تنوع محيطي در نظام ساخت و ساز

اين صاحبنظر عرصه معماري و شهرسازي و همچنين ميراث‌فرهنگي كشور، معتقد است كه تخريب بافت‌هاي با ارزش تاريخي در كشورهاي مختلف در طول تاريخ همواره وجود داشت. وي مي‌گويد: مهندسان از مقام تكلف مهندسي نزول اجلال كرده و متوجه باشند كه هميشه به جز مضامين تكنولوژيك و سيويل، جنبه هاي ديگري نيز در زندگي مردم وجود دارد. گفتگوي مشروح ما را با اين صاحبنظر مي‌خوانيد:

شما سطح كيفي مهندسي در صنعت  ساختمان كشور را چگونه ارزيابي مي‌كنيد؟

در ابتدا بايد گفت مقصود از اصطلاح مهندسي كه در دوره‌ي معاصر با نظام آكادميك جديد شكل گرفته، تكنولوژي و فن‌آوري است كه در گوشه به گوشه اين جهان يك معنا را دارد. اما در ايران وقتي ما مهندسي را در گفتار بكار مي بريم اين اصطلاح از ريشه‌ي هندسه و در واقع اندازه است. يعني مهندسي با مكان و محيط پيرامون در ارتباط بوده و بايد آن فن‌آوري را متناسب محيط توليد كند. هميشه در مهندسي اين مختصات و اندازه‌ها را محيط تعيين مي‌كند، حال با توجه به اينكه كشور ايران با يك تنوع بسيار زياد محيطي مواجه است متاسفانه در مهندسي نظام آكادميك ودانشگاهي ما آن چيزي كه آموزش داده نمي‌شود، توجه به همين اندازه هاي محيطي است و مهندسي امروزي كشور ديگر كاري با اندازه‌ها و مختصات محيطي مانند محيط طبيعي، اجتماعي و اقتصادي ندارد.

در نظام ساخت و ساز ايران براي ساخت و سازهاي ايمن و مستحكم در كل كشور تنها يك نوع آيين‌نامه‌ و الگو تدوين و به اجراء در مي آيد و چون در اين مقررات توجهي به تنوع محيطي نشده و محيط نيز از مشخصات خود را تغيير نمي دهد، در نتيجه ساختمان احداث شده از در برابر طبيعت از خود انعطاف نشان نداده و به اين علت ديگر بناي احداث شده پايدار نخواهد بود. اين عدم پايداري باعث تحميل خسارت ها و ضرر و زيان غير قابل جبراني به صنعت ساختمان كشور مي شود. تا قبل از اين شيوه‌هاي مهندسي جديد كه در كشور حاكم شده اگر شما به شهرهاي مختلف ايران سفر مي كرديد شاهد تنوع معماري در گوشه به گوشه ايران بوديد كه كاملاً با هم متفاوت و مشهود بود زيرا كه در معماري و ساخت و ساز هاي گذشته به تفاوتهاي محيطي توجه كرده بودند اما امروز در هر كجاي ايران كه برويد از روي معماري آن شهرنمي‌توانيد تشخيص دهيد كه وارد كدام شهر شده‌ايد. زيرا تمام ساختمان‌ها جديد بدون توجه به محيط خويش احداث شده و سبب اغتشاش در عرصه مهندسي نيز شده است.

امروزه در نوسازي و بهسازي شهرها، موضوع باز آفريني شهري مطرح شده و اكنون طرح هاي بازآفريني در حال تهيه است، شما تا چه اندازه اجراء اين طرح ها را براي حل فرسودگي بافت هاي شهري موثر مي دانيد؟

در اين رابطه دو نكته وجود دارد؛ اول آنكه در خصوص بهبود وضعيت بافت هاي فرسوده، اگر ما اصطلاحي مانند نوسازي و بهسازي را بكار بريم يا بازآفريني و يا هر اصطلاح ديگر، شايد فعل ما اثر گذار باشد اما ممكن است، مقصود حاصلي در پي نداشته و به نتيجه مطلوب نرسيم، البته تمام كارهايي كه براي بهبود وضعيت بافت هاي فرسوده صورت مي گيرد با نيت قربت‌الي الله و خير است اما متاسفانه ما جايگاه خويش را نسبت به موضوع درست درك نكرده‌ايم.